7 styczna 2015 roku zmarł pisarz Tadeusz Konwicki

Laureat poznańskiej nagrody  >> ŻURAWINA <<

Notka z Expressu Poznańskiego po wręczeniu Żurawiny 2002

Poniżej zdjęcia z uroczystości wręczenia nagrody (fot. Elżbieta Podolska):

Tadeusz Konwicki odbiera nagrodę Żurawina z rąk Ryszarda Liminowicza - prezesa Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Poznaniu

*

– „Natchnieniem” do powołania tej nagrody było spotkanie z Tadeuszem Konwickim, którego twórczość była mi wyjątkowo bliska. Ponieważ w tym wieczorze autorskim w CK Zamek nasze Towarzystwo miało swój maleńki udział, postanowiłem, że zakończymy go toastem za zdrowie mistrza wzniesionym żurawinowym kisielkiem. Był on zawsze obecny w moim domu rodzinnym. Według Kazimiery Iłłakowiczówny, w tym wyjątkowym owocu jest odrobina goryczy, cierpkości, kwasu i słodyczy, kwintesencja smaku. Pomyślałem, że jest w tym głębsza myśl. Tak powstała w mojej głowie nagroda zwana Żurawiną. Naszą nagrodę otrzymują wybitne postacie kultury, sztuki i nauki polskiej, które wysławiają urok i piękno kresów. Naszą nagrodę, której autorem jest Władek Saletis, otrzymali już: Tadeusz Konwicki, prof. Stefan Stuligrosz, Barbara Wachowicz, Bernard Ładysz, prof. Andrzej Stelmachowski oraz prałat Józef Obrembski. Smaku całej sprawie dodaje fakt, że każdego roku dokładamy wszelkich starań, aby w naszym kisielku były prawdziwe wileńskie żurawiny...

Fragmenty rozmowy z Ryszardem Liminowiczem przeprowadzonej przez Jadwigę Knie-Górną, a zamieszczonej w Przewodniku Katolickim nr 17/2006. Cała rozmowa >> tutaj <<

*

Tadeusz Konwicki podczas uroczystości wręczenia nagrody. Zdjęcie z Gazety Poznańskiej. Cały artykuł o Tadeuszu Konwickim >> tutaj <<

Wywiad dla Radio Merkury z Tadeuszem Konwickim przeprowadza red. Grażyna Wrońska.

Książka podpisana przez pisarza w dniu wręczenia nagrody ŻURAWINA.

---...---

Z żalem żegnamy  

ś. p. Katarzynę Nałęcz

z domu Andrzejewską

wieloletnią członkinię Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Poznaniu.

Pogrzeb odbył się dnia 1 sierpnia 2014 roku na Cmentarzu na Junikowie w Poznaniu o godz. 13.50.

Na zdjęciach powyżej: Katarzyna Nałęcz na poznańskich "Opłatkach Wileńskich"

...---...

Z żalem żegnamy zmarłego 24 czerwca 2014 roku 

ś. p. Antoniego Luczysa

członka Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Poznaniu.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 1 lipca 2014 r. (godz. 10.30 msza św. pogrzebowa w Kościele św. Stanisława Kostki (ul. Rejtana 8). Po mszy św. o godz. 12.30 pogrzeb na Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu).

Ś.p. Antoni Luczys na zebraniu Towarzystwa Miłośników Wilna wspomina młode lata spędzone w Wilnie.

Antoni Luczys podczas zbiórki darów na Wileńszczyznę w grudniu 2012 roku. Na zdjęciu razem z Henrykiem Łozowskim.

************************

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość z Wilna o śmierci  ś. p. Teresy

Klimašauskienė - wieloletniej Dyrektorki Szkoły Polskiej w Kolonii Wileńskiej.

Z Panią Dyrektor i Gronem Nauczycielskim Szkoły w Kolonii Wileńskiej łączyły nasze Towarzystwo Miłośników Wilna przyjazne kontakty. Przez wiele lat odwiedzaliśmy szkołę w Kolonii przed Świętami Bożego Narodzenia ze świątecznymi podarunkami. Nie zapomnimy ciepłego i serdecznego przyjęcia w gościnnych murach szkolnych, połączonego zazwyczaj z artystycznymi występami uczniów.

Wieczny Odpoczynek racz Jej dać Panie.

Artykuł na wilnoteka.pl:

http://www.wilnoteka.lt/pl/artykul/nie-zyje-teresa-klimasauskiene-dyrektor-szkoly-podstawowej-w-kolonii-wilenskiej

+++

4 maja br. zmarł Ks. Kanonik Marek Kaiser

Proboszcz Parafii św. Wojciecha w Poznaniu

Nasze Towarzystwo wiele zawdzięcza ś.p. ks. Markowi Kaiserowi. Dzięki Jego życzliwości dla naszych działań, na terenie przykościelnym mogła zostać umieszczona tablica ku czci dowódców AK Okręgu Wileńskiego i Nowogródzkiego a każdego roku w udostępnianej salce parafialnej mogły się odbywać rocznicowe spotkania.

 Wiadomość o przedwczesnej śmierci Kapłana przyjęliśmy z wielkim bólem.

Niech odpoczywa w Pokoju.

+++

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

ś. p. Krystyny Downarowicz

wieloletniej członkini poznańskiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.

31 stycznia 2014 roku o godz. 10.45 odprawiona zostanie Msza św. pogrzebowa w Kościele Świętej Trójcy na Dębcu w Poznaniu, o godz.12.00 pogrzeb na cmentarzu górczyńskim w Poznaniu.

WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ JEJ DAĆ PANIE

+++

Nie żyje Marianna Popiełuszko Matka bł. ks. Jerzego

Na zdjęciu ś.p. Marianna Popiełuszko z poznańskimi wilniukami - 13 grudnia 2012 r.

WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ JEJ DAĆ PANIE.

***

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci

ś. p. Eugenii Simm

wieloletniej członkini poznańskiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.

Msza św. pogrzebowa w Kościele Dominikanów w piątek 30 sierpnia o godz.13.00, pogrzeb o godz. 14.30 na cmentarzu przy ul. Lutyckiej w Poznaniu.

*

Eugenia Simm przy grobach rodzinnych w Duniłowiczach

Kościół w Duniłowiczach

Postawy - Eugenia Simm w ogrodzie przy domu, w którym kiedyś mieszkała

Nad Dźwiną - uczestnicy wycieczki na Kresy

Nad jeziorem Narocz

Eugenia Simm opowiada o swoich przeżyciach w Kazachstanie

Tu można obejrzeć film o ś.p. Eugenii Simm nadawany w TVP:

http://www.tvp.pl/historia/aktualnosci/wojtek-najbardziej-niezwykly-polski-zolnierz/6584495

*

Z żalem żegnamy zmarłego 3 czerwca 2013 roku Wiceprezesa Zarządu Głównego Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Toruniu.

 Janusza Szamszuro

Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się dnia 7 czerwca 2013 r. o godz. 11.15 pożegnaniem w kaplicy Św. Teresy w kościele p.w. Św. Józefa w Toruniu. O godz. 12.00 zostanie odprawiona Msza Św. żałobna. Po Mszy Św. pogrzeb na cmentarzu przy ul. Gałczyńskiego w Toruniu.
 

*

W intencji ś. p. Janusza Szamszuro

zostanie odprawiona Msza św. w niedzielę dnia 30 czerwca o godz. 11.00

w Kościele Świętego Krzyża przy ul. Częstochowskiej 16 w Poznaniu

zamówiona

przez
Zarząd i Członków 
Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Poznaniu

***

Prof. Zygmunt Zagórski    † 28.03.2013

Z żalem pożegnaliśmy wieloletniego członka Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.

Rodzina ś.p. Zygmunta Zagórskiego prosiła aby zamiast kwiatów wesprzeć Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Kwestę na cmentarzu przeprowadzili wolontariusze Towarzystwa.

Podczas kwesty zebrano 3.189,20 zł

Msza św. w intencji ś.p. Zygmunta Zagórskiego zamówiona przez Towarzystwo Miłośników Wilna zostanie odprawiona w niedzielę 12 maja o godz. 12.30 w Kościele Świętego Krzyża na Górczynie. Po mszy wspomnienie o Profesorze.

+++++++++++++++++++++++++

Sylwetka ś.p. Zygmunta Zagórskiego ze strony "Radio Maryja":

Zmarł prof. zw. dr hab. Zygmunt Zagórski z Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Miał 87 lat. Prof. Zygmunt Zagórski to jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich językoznawców. Profesor był autorem kilkunastu znaczących książek z różnych zakresów językoznawstwa polonistycznego. Napisał ponad 150 różnych artykułów, recenzji, tekstów naukowych i wspomnień.  
Profesor był także wielkim społecznikiem, patriotą oraz wielkim przyjacielem Radia Maryja, TV Trwam, a także stałym czytelnikiem „Naszego Dziennika” – mówi prof. Stanisław Mikołajczak, uczeń prof. Zagórskiego. 

* * *
Prof. Zygmunt Zagórski urodził się w 1926 roku na Wileńszczyźnie, tam spędził lata młodości. W 16 roku życia wstąpił do Armii Krajowej, złożył przysięgę, brał udział w różnorodnych akcjach przeciwko okupantowi niemieckiemu i sowieckiemu. Uczestniczył w akcjach dywersyjnych. W `44 roku został aresztowany, jednak udało mu się uciec. W `45 roku został aresztowany przez NKWD i przekazany KGB, spędził 5 miesięcy w sowieckich więzieniach. Był torturowany, przesłuchiwany, nikogo nie wydał. Wrócił z rodziną na tereny Polski. Próbował podjąć studia na Uniwersytecie Toruńskim,  jednak nie udało mu się, gdyż była już tam o nim informacja. Podjął naukę na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie skończył polonistykę i historię. Z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza związał się na całe swoje życie. 15 listopada 2011 r. w Auli Lubrańskiego obchodził 50-lecie odnowienia doktoratu.
RIRM

***

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

22 stycznia 2013 roku zmarła
Ś+P
prof. zw. Irena Winiarska
Artystka śpiewaczka i Pedagog,
Wieloletnia solistka Państwowej Filharmonii w Krakowie.
Solistka Opery im. St. Moniuszki w Poznaniu.
Wieloletni kierownik Katedry Wokalistyki Akademii Muzycznej w Poznaniu.
Współzałożyciel Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów Śpiewu.
Za działalność artystyczną i pedagogiczną
otrzymała szereg nagród i odznaczeń.
Nagrody rektorskie, indywidualne nagrody
Ministra Kultury i Sztuki, Złoty Krzyż Zasługi,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Honorową Odznakę Miasta Poznania,
Odznakę za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego.
Prochy Zmarłej złożone zostały w grobie rodzinnym w Łodzi.
 
Opublikowano w Polska Głos Wielkopolski dnia 31.01.2013

*********************************************************************

Z głębokim bólem i żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
Pana Zbigniewa Maciejczyka

Prezesa Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej w Kaźmierzu.
Nie pojedzie już nigdy w okresie przedświątecznym na Wileńszczyznę, ale do ostatnich chwil swojego życia zabiegał, by 10 grudnia 2012 roku członkowie Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej z Kaźmierza Wielkopolskiego wybrali się do Przedszkola, Domu Dziecka w Ejszyszkach i Solecznikach.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci, niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen
 

†

Z żalem żegnamy wielkiego Przyjaciela naszego Towarzystwa

Prof. Stefana Stuligrosza

1920 - 2012

W roku 1999 chóry: Poznańskie Słowiki i Chór Profesorów występowały na Litwie. Na zdjęciu powyżej powitanie prof. Stuligrosza w polskiej szkole w małej miejscowości Dukszty Pijarskie w Rejonie Wileńskim. Przed szkołą Dyrektor Czesława Bartoszewicz z uczniami szkoły.

Przed kościołem w Duksztach Pijarskich - mieszkańcy wsi z prof. Stuligroszem po mszy św. z udziałem Poznańskich Słowików.

>>  Więcej zdjęć  <<

***************************************************

Feliks Sikorski (1927 - 2011)

Ze smutkiem informujemy, że 3 listopada 2011 zmarł ś. p. Feliks Sikorski, członek Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, częsty gość również naszych spotkań. Zapalony podróżnik i fotografik - autor zdjęć prezentowanych na wielu wystawach, także tych przygotowywanych przez nasze Towarzystwo: z cyklu "Kresy w Fotografii Wielkopolan".

Jak dowiadujemy się z nekrologu ogłoszonego przez Rodzinę ś.p. Feliksa - pogrzeb odbędzie się na Cmentarzu na Junikowie 10 listopada 2011 o godz. 10.10, a Msza św. pogrzebowa w Kościele św. Michała Archanioła przy ul. Stolarskiej w Poznaniu o godz. 11.30.

 >> Sylwetka Feliksa Sikorskiego nakreślona przez Piotra Szelągowskiego <<

----------------------------------------------------------------------------

7 czerwca 2011 r., odszedł do Pana w wieku 105 lat ś.p. ks. Prałat Józef Obrembski.

Wielokrotnie odwiedzaliśmy księdza Prałata w jego "pałacyku" w Mejszagole. Ostatnio delegacja członków Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej z Poznania miała możliwość spotkać księdza Obrembskiego pół roku temu - w grudniu 2010 roku.

W roku 2006 za wybitne zasługi dla Rodaków na Kresach ks. Prałat uhonorowany został  nagrodą "ŻURAWINA" przyznawaną co roku z okazji Kaziuka w Poznaniu.

Łączymy się w smutku z mieszkańcami Litwy po stracie Patriarchy Wileńszczyzny.

† Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie.

>> Sylwetka ks. Obrembskiego <<

>> Żurawiny dla 100-letniego Kapłana <<

>> pożegnanie na stronie Wilnoteka <<

Na zdjęciu: Ks. Prałat Obrembski wita poznaniaków przed swoim "pałacykiem" w Mejszagole kilka lat temu (fot. Małgorzata Jagielska).

Serdeczne spotkania z ks. Prałatem Obrembskim (fot. archiwum TMWiZW Poznań).

-----------------------------

Bolesław Wojciechowicz (1927 - 2010)

Z żalem żegnamy wieloletniego członka naszego Towarzystwa, urodzonego 2 stycznia 1927 w Postawach, na Wileńszczyźnie.
Po II wojnie światowej trafił do Poznania. W 1950 roku, ukończył studia inżynierskie w Szkole Inżynierskiej, a w 1955 studia magisterskie na Politechnice Poznańskiej. Podjął pracę jako asystent w Katedrze Silników Spalinowych. W 1962 roku uzyskał stopień doktora, w 1968 doktora habilitowanego, w 1972 tytuł profesora nauk technicznych. Specjalizował się w budowie maszyn, trybologii i maszynach rolniczych. W latach 1968-1972 pełnił funkcje Prorektora ds. Nauki, a w latach 1972-1981 Rektora Politechniki Poznańskiej.

Wyróżnienia i odznaczenia
1993 - doktorat honoris causa Dońskiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego w Rostowie
2001 - doktorat honoris causa Politechniki Poznańskiej
2006 - laureat Złotego Hipolita

2007 - doktorat honoris causa UTP w Bydgoszczy

Wybrane publikacje:

Analiza pewnych możliwości podniesienia efektywności badań naukowych (1975, wspólnie z Wiesławem Leszkiem)
Teorie, prawa i prawidłowości w nauce o eksploatacji obiektów technicznych (2006, wspólnie z Wiesławem Leszkiem)
===============================================================================

Maciej Płażyński (1958 - 2010)

Łączymy się w żałobie z bliskimi ś.p. Macieja Płażyńskiego - Prezesa Wspólnoty Polskiej. Wszyscy Rodacy na Kresach stracili wielkiego Przyjaciela.  

Był współzałożycielem w 1980 roku Niezależnego Zrzeszenia Studentów, działaczem opozycji solidarnościowej w latach 80-tych, wojewodą gdańskim w latach 1990-96, Marszałkiem Sejmu III kadencji, założycielem Platformy Obywatelskiej w 2001 r., inicjatorem porozumienia PO i PiS, o od 2008 roku do tragicznej śmierci był PREZESEM Stowarzyszenia "Wspólnota Polska". Fot. ze strony Wspóloty Polskiej.  >> więcej <<

Pogrzeb ś.p. Macieja Płażyńskiego odbył się w środę, 21 kwietnia o godz. 12.00 w Bazylice Mariackiej w Gdańsku. Na stronie internetowej Wspólnoty Polskiej można wpisywać kondolencje.

>> Sylwetka Macieja Płażyńskiego na stronie Wspólnoty Polskiej <<

>> O ś.p. Macieju Płażyńskim w Kurierze Wileńskim <<

Andrzej Przewoźnik (1963 - 2010)

Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o tragicznej śmierci ś.p. Andrzeja Przewoźnika w katastrofie samolotu wiozącego delegację państwową na uroczystości 70 rocznicy mordu w Katyniu. Andrzej Przewoźnik był od 1992 roku sekretarzem generalnym Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i to on zorganizował obchody w Katyniu, w drodze na które zginął.

W roku 2009 Kapituła, w której skład wchodzi Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Poznaniu, za wieloletnią trudną i owocną działalność na rzecz upamiętniania tragicznych losów Polaków i wydarzeń naszej historii, a także budowania mostów porozumienia między dawnymi przeciwnikami przyznała Andrzejowi Przewoźnikowi nagrodę "ŻURAWINA 2009".   >>  czytaj więcej <<

 Na zdjęciu Andrzej Przewoźnik z Wiceprezydentem Poznania Maciejem Frankiewiczem (zmarłym w 2009 roku) po otrzymaniu z jego rąk nagrody podczas Obchodów Kaziukowych na Starym Rynku w Poznaniu  (fot. Barbara Napieralska).

zobacz >> wręczenie nagrody Żurawina 2009 << 

czytaj >> sylwetka Andrzeja Przewoźnika na portalu KRESY24 <<

czytaj >> pożegnanie zamieszczone w Gazecie Wyborczej <<

czytaj >> wspomnienie zamieszczone w Gazecie Krakowskiej <<

***

Janina Fetlińska

Z ogromnym żalem przyjęliśmy wiadomość o tragicznej śmierci Pani Senator Janiny Fetlińskiej, którą mieliśmy możliwość poznać w Wilnie na Światowym Zjeździe Wilniuków w 2009 roku. Rodzinie ś.p. Janiny Fetlińskiej składamy wyrazy serdecznego współczucia łącząc się z Państwem w bólu i smutku po stracie tej szlachetnej i życzliwej osoby.

>> Tu można wpisywać kondolencje <<

Pani Senator Janina Fetlińska na Światowym Zjeździe Wilniuków - Wilno, sierpień 2009. 

Fot. Małgorzata Jagielska

Zobacz zdjęcia ze >> Światowego Zjazdu Wilniuków <<

Zobacz film "Tacy pozostaną w naszej pamięci"  >> zamieszczony na wileńskiej stronie wilnoteka.lt <<

***

Zbigniew Bartkowiak (1924 - 2010)

W styczniu pożegnaliśmy aktywnego członka naszego Towarzystwa - ostatnio członka Komisji Rewizyjnej. Niestety ciężka choroba od kilku lat uniemożliwiała ś.p. Zbigniewowi włączać się w prace Towarzystwa Miłośników Wilna. Był to człowiek zakochany w Ziemi Wileńskiej, choć sam pochodził z Wielkopolski.

czytaj >> pożegnanie zamieszczone w Gazecie Wyborczej <<

18 marca o 18:30 w Kościele św. Krzyża została odprawiona zamówiona przez Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Poznaniu Msza św. w intencji śp Leszka Jana Malinowskiego oraz śp Heleny Pasierbskiej.

Helena Pasierbska

12 marca 2010 r., odeszła do Pana w wieku 88 lat ś. p. Helena Pasierbska z domu Stempkowska - wilnianka, od lat zamieszkała w Gdańsku, strażnik pamięci Ponar, Łukiszek i innych miejsc kaźni na Wileńszczyźnie, założyciel i prezes Stowarzyszenia "Rodzina Ponarska". W Wilnie ukończyła Gimnazjum Sióstr Benedyktynek, w czasie okupacji była łączniczką ZWZ-AK ps. "Nawoja" i sanitariuszką AK w czasie operacji "Ostra Brama" (1944).

Leszek Jan Malinowski

6 marca 2010 r., w wieku 85 lat zmarł w Bydgoszczy dr Leszek Jan Malinowski, z wykształcenia historyk sztuki i polonista, znakomity nauczyciel, działacz społeczny, autor wielu książek o Bydgoszczy i Wilnie (m.in. "Wileńskie kiermasze", "Łączniczki Okręgu Wileńsko-Nowogródzkiego Armii Krajowej"), współredaktor "Wileńskich Rozmaitości".
Żołnierz 3. Wileńskiej Brygady AK, ps. "Orlando". W lipcu 1944 r. brał udział w walkach o Wilno. Żołnierz Polskiego Państwa Podziemnego. Na wschodzie zostawił rodzinne gniazdo, korzenie, tradycję i prawie nigdzie nie spotykane klimaty.

czytaj >> "Rodaków los nieznany" wspomnienie o Leszku Malinowskim w MAGAZYNIE WILEŃSKIM

Jerzy Surwiło 1941 - 2009

Z ogromnym żalem przyjęliśmy niespodziewaną wiadomość o śmierci w dniu 25.10.2009 r. tego wspaniałego człowieka - dziennikarza, działacza społecznego, pisarza, autora książek:  "Wileńskimi śladami Józefa Piłsudskiego", "Cmentarz Rossa w Wilnie", "Scena polska nad Wilią", "Cmentarz Wojskowy na Antokolu", "Zostali tu z nami na dobre i złe", "Spacerkiem z Marszałkiem po Żmudzi, Wilnie i Wileńszczyźnie" i wielu innych. Jerzy Surwiło posiadał encyklopedyczną wiedzę o historii Wileńszczyzny. Zbierał materiały dotyczące polskich śladów na Litwie. Dzięki niemu odkrywaliśmy wiele tajemnic Wilna i Wileńszczyzny.

Jerzy Surwiło kilka razy gościł w Poznaniu podczas obchodów kaziukowych.

Czytaj dalej  >>  Pożegnanie Jerzego Surwiły w Kurierze Wileńskim  <<

Maciej Frankiewicz

               16 czerwca 2009 zmarł Maciej Frankiewicz - Wiceprezydent Poznania.  

                                                         Ostatnie pożegnanie >> 

Maciej Frankiewicz na spotkaniu Towarzystwa Miłośników Wilna w 2008 roku    >>  zdjęcia

+ + +

Czesław Wiażewicz  1931-2008

Urodził się 26.09.1931 roku na Wileńszczyźnie w Głębokiem. To powiatowe miasto z dwoma jeziorami i piękną przyrodą, wspominał do końca życia. Jego dzieciństwo przerwała wojna, ale już jako mały chłopak walczył o wolną Polskę. Był łącznikiem AK, patriotycznie wychowanym w domu rodzinnym.

Po wojnie, rodzina decyduje o wyjeździe ze stron rodzinnych do wolnej Polski. Mieszka w Złotowie na Pomorzu, integruje się w nowym środowisku, gimnazjum, potem matura. Studiuje Budownictwo Lądowe na Politechnice Warszawskiej, rozpoczyna pracę po studiach. Po ślubie z koleżaną z gimnazjum, Haliną, która urodziła się też na Kresach Wschodnich przeprowadza się do Poznania.

Czesław pracuje jako kierownik biura projektów, wiedzie szczęśliwe lata rodzinne w Poznaniu. Po latach pracy projektowej przechodzi na emeryturę. W wolnej Polsce Czesław ma nadzieję na lepszą przyszłość, angażuje się w pracę społeczną, organizuje pomoc dla Polaków i ich dzieci na Kresach, działa w Towarzystwie Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, wyrusza z darami na Wileńszczyznę.

Ciężka choroba przykuła go do łóżka. Walka z cierpieniem trwała prawie trzy lata. Czesiu mimo częściowej utraty pamięci zachował humor i ciekawość świata aż do śmierci w dn. 08.06.2008 r.

+ + +

Halina Dutkiewicz 1923 - 2008

nauczycielka  fortepianu, akompaniator, pianistka

Urodziła się 12 grudnia 1923 r. W Wilnie. Pochodziła z rodziny szlacheckiej. Ojciec był szanowanym kupcem, właścicielem mechanicznej piekarni i folwarku. Wywieziony z Wilna podczas wojny , zmarł w Kazachstanie, jego grobu nie znaleziono. Rodzice nie mając możliwości kształcenia się ( byli sierotami ), zadbali o edukację czworgadzieci. Znaczący wpływ na jej życie miała wojna. W latach 1942 – 1944 brała czynny udział w ruchu oporu jako łączniczka w okręgu wileńskim. Uczestniczyła w akcji „Ostra Brama” .Jednocześnie pobierała prywatne lekcje u znakomitego polskiego pianisty, ucznia Ignacego Jana Paderewskiego, prof. Stanisława Szpinalskiego.

W 1946 r. , ratując się przed aresztowaniem za działalność w AK i wywiezieniem w głąb Rosji, przybyła z najmłodszym bratem do Poznania. Ważnym wydarzeniem w jej biografii było również zawarcie małżeństwa w 1948 r. W 1946 r. zdała egzamin do na ostatni rok do Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej. Rok później rozpoczęła studia na Wydziale Instrumentalnym PWSM, które ukończyła w 1954 roku. Bardzo ceniła sobie naukę w klasach prof. prof. Tadeusza Szeligowskiego, Zofii Romaszkowej i A. Riegera. W okresie studiów uczyła gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej, a w 1954 rozpoczęła pracę w Instytucie Sztuki Ludowej u prof. Sobieskich, jako transkrybentka pieśni ludowych.

Po dwóch latach związała się ze Społecznym Ogniskiem Muzycznym – jako nauczyciel, akompaniator, a także przez 10 lat  kierownik filii Luboń – Żabikowo. Jednocześnie pracowała w PSM im. K.Kurpińskiego i PSM im. Fryderyka Chopina w Poznaniu.

W roku 1966 rozpoczęła pracę najpierw w Szkole Chóralnej Jerzego Kurczewskiego ucząc w niej do 2002 r. Wraz ze swoimi uczniami urządzała liczne koncerty i po wielu latach doczekała się wspaniałych wychowanków – kompozytorów, dyrygentów, prawników, menedżerów, nauczycieli muzyki, instrumentalistów.

Wśród licznych wyróżnień  na szczególną uwagę zasługują :

-         Złoty Krzyż Zasługi ( 1993 r. )

-         Odznaka Honorowa Miasta Poznania ( 1976 r.)

-         Krzyż Armii Krajowej ( 17.02.1979 r.)

-         Zasłużony Działacz Kultury

-         Weteran Walk o Niepodległość ” za udział w AK ( 1995r. )

Zawsze miała czas dla uczniów, zwłaszcza tych najmłodszych , poświęcając im na lekcjach i poza nimi całą siebie. Słuchała i rozmawiała. Nigdy nie narzucała swojego autorytetu i ogromnej wiedzy. Pamiętała o nas, kiedy nie byliśmy już uczniami szkoły.

Wielki Przyjaciel Dzieci i Młodzieży, Niezwykły Pedagog, Wyjątkowa Towarzyszka Życia. Zawsze nieoceniona, niezawodna  w chwilach najtrudniejszych, kryzysowych. Pełna ciepła, optymizmu, wiary w nas, w drugiego człowieka. Nigdy nie zabiegała o  sławę, pieniądze, rozgłos. Zatroskana losami swoich wychowanków, nieustannie w biegu, ciekawa życia, świata, muzyki, spraw prostych. Oddana każdemu, z kim przyszło Jej się spotkać. Zawsze brakowało Jej czasu na lekturę książek, zwłaszcza wierszy ks. Jan Twardowskiego i Wisławy Szymborskiej. Wierna czytelniczka „Tygodnika Powszechnego”. Miała swoją, niepowtarzalną hierarchię ocen. Czasem lekcje – to były pogadanki o życiu , problemach, kłopotach. Lekcje wspaniałego relaksu, wychowawczej inspiracji i mądrości życiowych, jakie nam przekazywała. Ale to nigdy nie były lekcje stracone w rozumieniu merytorycznym, pianistycznym. Celem Pani Profesor było – najpierw zachęcić. Zrozumieć się nawzajem, poznać, wytworzyć więź wzajemnego szacunku i zaufania. Realizowała w sposób niedościgniony motto innego wspaniałego wychowawcy młodzieży, Janusza Korczaka : „ Aby zrozumieć dziecko trzeba się zniżyć do jego poziomu." I Pani Profesor się zniżała. Z radością , ufnością, na koniec – wspaniałymi efektami. Czasem to poznawanie trwało dwa lata . A na drugim miejscu były wyniki nauczania. Paradoksalnie – więcej zajęć było przegadanych , niż granych. Ale im więcej Pani Profesor rozmawiała ze swoimi uczniami – tym intensywniej ćwiczyliśmy. Najczęściej ze wspaniałymi wynikami. Jej uczniowie – zazwyczaj byli najlepsi. Życie i ich kariery zawodowe wychowanków potwierdzały słuszność obranej przez Panią Profesor drogi pedagogicznej, a przede wszystkim wychowawczej. Stawaliśmy się rozumnymi , kulturalnymi ludźmi, wrażliwymi na to, co złe wokół nas. Uwrażliwiała na sztukę i człowieka. Uczyła muzyki , ale i uczyła , jak być człowiekiem. A może bardziej na odwrót... Szukała w drugim człowieku zawsze dobrych cech. Jej motto : „ Nie ma złych ludzi, złych uczniów. Nie ma straconych ludzi. Nie ma straconych uczniów. Są tylko bardziej lub mniej potrzebujący pomocy i wsparcia. ”. Mawiała : „ Aby godnie żyć , trzeba umieć „wąchać klimat „ W życiu najbardziej ceniła interesującą pracę i uważała, że człowiek powinien się nieustannie dokształcać. Kochała życie i ludzi. Kochała Wilno i Ziemię Wileńską. Marzyła , aby tam pojechać. W ostatnich latach podupadła na zdrowiu. Ale nigdy się nie skarżyła. Cieszyła się z każdej wizyty dawnych Przyjaciół i Wychowanków . Wypytywała o nasze sprawy i problemy nigdy nie mówiąc o swoich kłopotach. Dzięki takim Pedagogom mogła rozwinąć się Poznańska Szkoła Chóralna Jerzego Kurczewskiego. Dzięki Jej niedoścignionej osobowości mogła wytworzyć się niepowtarzalna atmosfera rodziny chóralnej „kurczaków” . Mogła powstać ta niepowtarzalna więź chóralna , która stworzyła  - jak to określają wychowankowie, pedagodzy, przyjaciele Szkoły Chóralnej – „zgodny chór” . Chór ludzi sobie bliskich, chór Przyjaciół, chór ludzkich serc i wieloletnich, trwałych więzi. A Sercem tego Chóru była Nieodżałowana, Kochana, Pani Profesor, Halinka, Eulalia.......

C z e ś ć    J e j    P a m i ę c i   !!!

Jan Lehmann

+ + +

Mieczysław Rutkowski

Odszedł duchem do swoich umiłowanych podwileńskich pól,
łąk, lasów i ... "dzieciuków", których od kilkunastu lat
zapraszał do przyjaznej Wielkopolski na wakacje.
Z urodzenia i młodzieńczych burzliwych lat - Kresowiak,
z powojennego dojrzałego wyboru - Wielkopolanin
                  

Wieloletni prezes poznańskiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, żołnierz AK, ppor. Wojska Polskiego

Z ogromnym żalem żegnamy zmarłego 3 sierpnia 2008 r. naszego Druha i Przyjaciela, niestrudzonego działacza społecznego, gorącego patriotę, Człowieka przyjaznego ludziom, szczególnie młodzieży, miłującego przyrodę.

Niech Ziemia Wielkopolska miłosiernie przyjmie Jego prochy.
Rodzinie wyrazy serdecznego współczucia składają
Członkowie i sympatycy
Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej Oddział w Poznaniu
 

Z nekrologu od Rodziny: " Życzeniem Zmarłego fundusze przeznaczone na kwiaty prosimy przekazać Towarzystwu Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej na kolonie dla dzieci z Kresów."

Pożegnanie Profesora zamieszczone w Magazynie Wileńskim   >> czytaj  tutaj  <<

+ + +

Jadwiga Badowska 

1913 - 2007